Hetyci
Noe Leon
To jest czwarty z serii 7 artykułów o 7 “kategoriach” złych duchów opisywanych w Piśmie Świętym. Ten artykuł dotyczy “Hetytów”. Bardzo ważne jest, żeby zrozumieć jak działa każdy z tych złych duchów, aby rozeznać czy nasze serca nie są aktualnie “zainfekowane” którymś z nich, i rozpoznać je w sercach innych ludzi. Te duchy są realne, i efekty ich działania w życiu ludzi są niszczące, więc tak ważne jest rozeznać ich modus operandi.
Na temat każdego z tych złych duchów można by napisać całą książkę, prawdopodobnie nie będziemy w stanie wyczerpać tematu w jednym artykule. Każdy artykuł w tej serii posłuży jako krótki przegląd każdego typu ducha. Jeśli Bóg pozwoli, umieścimy w przyszłości kolejne artykuły, które będą rozszerzoną wersją opisu każdego typu tych duchów.
W serii tych artykułów, gdziekolwiek używamy na przykład nazwy “Hetyta”, należy pamiętać, że odnosi się to do ducha Hetyty lub osoby “zainfekowanej” tym typem ducha.
Co jest w imieniu?
Już pewne wnioski można wyciągnąć bezpośrednio ze znaczenia słowa „Hetyta”. Jak już wspomnieliśmy we wstępie, słowo „Hetyci” znaczy, „synowie terroru”; Hetyci byli potomkami Heta, którego imię znaczy „terror„. Słowo „terror” odnosi się do manifestacji skrajnego lęku i zawsze zawiera element tajemnicy. Na przykład, możesz obawiać się dotykać przewodów elektrycznych, ponieważ wiesz, że napięcie jest wystarczające, aby cię zranić; ale to nie jest „terror”. Terror to taka sytuacja, kiedy idziesz w nocy ciemną ulicą i nie wiesz czy nagle ktoś nie wyskoczy z boku i nie napadnie na ciebie. Terror jest wtedy kiedy słyszałeś o seryjnym mordercy, który zaatakował w twojej dzielnicy i nie wiesz czy twój dom nie będzie jego następnym celem. Ponieważ terror jest związany z czymś nieznanym, więc mamy tu do czynienia z rzeczami, których twój umysł nie może zobaczyć. Jak widzieliśmy już w poprzednim artykule, i kiedy studiowaliśmy trzy składowe duszy, umysł jest częścią duszy, która działa i rozsądza w oparciu o to, co widzi czy postrzega, podczas gdy serce jest tą częścią duszy, która słyszy, używając emocji jako swoich „anten słuchowych”. Możemy zatem powiedzieć, że terror jest bardziej emocjonalny niż mentalny, i jest oparty raczej o to, co słyszą twoje emocje niż o to, co widzi twój umysł.
Hetyci, będąc duchami terroru, działają ukradkiem, atakując emocje i stoją za koszmarami i nieracjonalnymi fobiami, takimi jak klaustrofobia, agorafobia, wyolbrzymiony strach przed psami i lęk przed ciemnością. Jak może zaświadczyć każdy, kto cierpiał na fobię, terror wywołuje poczucie głębokiej emocjonalnej rozpaczy i udręki, a także pozbawia wszelkiej chęci do życia. Duchy Hetyty stoją zatem także za samobójstwami (to wyjaśnia dlaczego terrorystyczne ugrupowania takie jak Al-Kaida i Hamas – niech Bóg je przeklnie – nakłaniają swoich członków do popełniania samobójstw). Mój drogi przyjacielu, jeśli znajdujesz się właśnie w głębokiej rozpaczy emocjonalnej i nachodzą cię myśli samobójcze, to jesteś atakowany przez ducha Hetyty. Nie wiem czy to będzie dla ciebie pocieszeniem, ale, jak przekonamy się w kolejnym artykule, prorocy w Piśmie Świętym byli ustawicznie atakowani przez ducha Hetyty. Silne powołanie prorocze zwykle skutkuje atakami Hetytów (to znaczy terrorystów) przez całe twoje życie, więc, głowa do góry (to słowo ma zastosowanie w USA). Ta walka z rozpaczą trwająca przez całe twoje życie jest wynikiem silnego powołania proroczego. Bóg ma dla ciebie potężne powołanie; masz potężne prorocze namaszczenie. Odeprzyj atak Hetyty; bądź śmiały w Chrystusie, a wraz z upływem czasu, ujrzysz jak te duchy Hetytów uciekną od ciebie ponosząc druzgocącą klęskę, a twoje cierpienie i rozpacz posłużą jako ziarno w Bożym Królestwie do wydania potężnych zwycięstw w duchowych realiach, które pobłogosławią i wyzwolą życie wielu ludzi.
Osoba, która cierpi z powodu głębokiej rozpaczy emocjonalnej zazwyczaj popada w stan głębokiej depresji i smutku. Jeśli spojrzysz komuś w oczy, dostrzeżesz poczucie głębokiego smutku i rozpaczy, to ta osoba jest atakowana przez Hetytę.
Ponieważ duchy Hetytów karmią się emocjami ludzi, więc lubią przebywać w ciemności i pozostawać niewidzialnymi dla umysłu, szeptem sącząc domysły do ludzkich emocji. To znaczy, że ci ludzie, którzy mają paskudny zwyczaj rozsiewania pogłosek i spekulacji są ludźmi dającymi schronienie duchom Hetytów w swoich sercach.
Hetyci są leworęczni
W Księdze Sędziów 3 Słowo mówi nam, że lud Izraela czynił zło w oczach Boga i że Bóg posilił Eglona, króla Moabu, i posłał go przeciwko ludowi Izraela, i go zdobył. Potem Boży lud pokutował, Bóg wzbudził męża imieniem Ehud, aby wyzwolić Swój lud:
„14I byli synowie izraelscy w niewoli u Eglona, króla Moabu przez osiemnaście lat. (15) A gdy synowie izraelscy wołali do Pana, wzbudził im Pan wybawcę, Ehuda, syna Gery, Beniaminitę, męża leworękiego; przez niego wysłali synowie izraelscy haracz Eglonowi, królowi Moabu. (16) Ehud kazał sobie zrobić miecz dwusieczny, na łokieć długi, który przypasał sobie pod płaszczem do prawego boku. (17) I przyjechał z haraczem do Eglona, króla Moabu. A Eglon był to mąż bardzo otyły. (18) Gdy tedy dokończył składania haraczu i odprawił ludzi, którzy haracz nieśli, (19) sam zawrócił od posążków, które są przy Gilgal i kazał powiedzieć królowi: Królu, mam ci coś tajnego do powiedzenia. A ten odpowiedział: Cicho! I odeszli od niego wszyscy, którzy stali przy nim. (20) Ehud więc podszedł do niego. On zaś siedział wtedy w chłodnej komnacie górnej, przeznaczonej wyłącznie dla niego. I rzekł Ehud: Mam dla ciebie słowo od Boga. Na to ten podniósł się ze swego tronu. (21) Wtedy Ehud wciągnął swoją lewą rękę, chwycił za miecz u prawego swego boku i pchnął go nim w brzuch, (22) tak iż za ostrzem weszła także rękojeść, a tłuszcz zamknął się za ostrzem, gdyż nie wyciągnął miecza z jego brzucha; i nawet kał wyszedł z niego. (23) Ehud zaś wyszedł do przedsionka i zamknął za sobą drzwi górnej komnaty, i zaryglował je.” (Sędziów 3:14-23)
Zauważ, że Ehud był w stanie zabić Eglona (w21), ponieważ był leworęczny. Z tego powodu, że większość ludzi jest praworęczna, Eglon został pokonany ruchem lewej ręki Ehuda. To pokazuje, jak w Piśmie Świętym lewa ręka jest związana z rzeczami, które są niewidzialne, podczas gdy prawa ręka/strona jest zwykle związana z rzeczami, które można zobaczyć umysłem.
Jak wielu z was może już wie, prawe ramię w ciele człowieka jest pod kontrolą tej półkuli mózgu, która odpowiada za logiczne rozumowanie, podczas gdy lewe ramię jest pod kontrolą tej półkuli mózgu, która odpowiada za kreatywność i intuicję. Logiczne, prawostronne rozumowanie skutkuje poznaniem prawdy i zastosowania prawa w połączeniu z tymi prawdami. Jak wynika z definicji, prawa to ustanowione zasady tego, co możemy i tego, czego nam nie wolno robić, więc zawsze wynikają z nich ograniczenia. Ponieważ ograniczenia stanowią restrykcje dla naszej woli, możemy więc powiedzieć, że trwanie w prawie powoduje śmierć naszej woli, aby mogła się dokonać wola kogoś innego (w tym wypadku prawodawcy). Prawa mają także publiczną naturę; prawo jest bezużyteczne, jeśli zna je jedynie prawodawca. Prawa są bezużyteczne także wtedy, kiedy brakuje autorytetu, który je wyegzekwuje, a jak widzieliśmy w poprzednim artykule, Psalm 110 pokazuje jak Pan łączy prawą rękę/stronę z ustanowieniem autorytetu. Ta prawa ręka/strona, odnosi się zatem do prawdy, prawa, publicznej otwartości, autorytetu, struktury, ograniczeń i śmierci.
Natomiast lewa ręka/strona jest związana z kreatywnością i intuicją, a więc wynika z niej wolność zamiast ograniczeń. W Piśmie Świętym wolność w dostępie i działaniu odnosi się do łaski:
„Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze.” (Hebrajczyków 4:16)
„29Mówię zaś nie o twoim sumieniu, lecz o sumieniu bliźniego; bo dlaczegóż by moja wolność miała być sądzona przez cudze sumienie? (30) A jeśli ja z dziękczynieniem coś spożywam, dlaczego mają mi złorzeczyć za to, za co ja dziękuję?” (1 Koryntian 10:29-30)
Podczas gdy Pismo łączy wolność z łaską, sama łaska łączy się z życiem:
„Żeby jak grzech panował przez śmierć, tak i łaska panowała przez usprawiedliwienie ku żywotowi wiecznemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego.” (Rzymian 5:21)
„Podobnie wy, mężowie, postępujcie z nimi z wyrozumiałością jako ze słabszym rodzajem niewieścim i okazujcie im cześć, skoro i one są dziedziczkami łaski żywota, aby modlitwy wasze nie doznały przeszkody.” (1 Piotra 3:7)
Wolność w Piśmie Świętym jest także połączona z duchem:
„A Pan jest Duchem; gdzie zaś Duch Pański, tam wolność.” (2 Koryntian 3:17)
Kiedy Pan wzywa nas do uwielbiania Go „w duchu i prawdzie” (Jana 4:24), to mówi nam, żebyśmy Go uwielbiali naszą lewą stroną (duch) i naszą prawą stroną (prawda).
Pan łączy także łaskę z intymnością:
„32 Bo Pan się brzydzi przewrotnym, a z wiernymi obcuje przyjaźnie. (33) Przekleństwo Pańskie na domu występnego, On błogosławi mieszkanie uczciwych; (34) On się naśmiewa z szyderców, a pokornym udziela swej łaski. (35) Mądrzy dostąpią chwały, udziałem głupich jest hańba.” (Przypowieści 3:32-34 BT)
Zauważ, jak w wersecie 32 Bóg z wiernym obcuje przyjaźnie, co mówi o intymności, i jak kończy się werset 34 mówiąc o tym, że Bóg okazuje łaskę pokornym. Kiedy Pan zaprasza nas, żebyśmy „śmiało podeszli do tronu łaski” w Hebrajczyków 4:16, to mówi nam, że mamy dostęp do intymności z Nim. W starożytności nie każdy mógł zbliżyć się do króla:
„Wszyscy dworzanie królewscy i ludzie z prowincji królewskich wiedzą o tym, iż każdego mężczyzny czy kobiety, którzy bez wezwania wejdą do króla na dziedziniec wewnętrzny, dotyczy jednakowe prawo: mają być zabici, jednak z wyjątkiem tego, ku któremu król wyciągnie złote berło. Ten zostanie przy życiu; ja zaś już od trzydziestu dni nie zostałam wezwana, aby przyjść do króla.” (Estery 4:11)
Tylko ci, którzy znaleźli łaskę w oczach króla mogli swobodnie podejść do tronu:
„2Skoro tylko król zobaczył królową Esterę stojącą na dziedzińcu, zyskała względy u niego i wyciągnął ku Esterze złote berło, które trzymał w ręce. Wtedy Estera zbliżyła się i dotknęła głowicy berła. (3) Król odezwał się do niej: Co ci jest, królowo Estero, i jakie jest twoje życzenie? Choćbyś i o połowę królestwa prosiła, będzie ci dana.” (Estery 5:2-3)
Słowo przetłumaczone w wersecie 2 jako „względy” to hebrajskie słowo chen, które w 38 innych wersetach Biblii Króla Jakuba jest przetłumaczone jako „łaska” (ciągle mnie zdumiewa brak konsekwencji występujący u większości tłumaczy w kwestii słów z oryginalnego tekstu!!) Zatem kiedy Estera znalazła łaskę u króla, miała swobodny dostęp do tronu, a król zapytał ją, jakie ma pragnienia w sercu (w3). To pokazuje jak łaska otwiera drzwi do intymności i dzielenia się najskrytszymi pragnieniami serca.
Poza powiązaniem z łaską, wolnością, życiem i skrytością, kreatywność i intuicja są także połączone z odkryciami. Podczas gdy prawa ręka/strona jest używana do ustanawiania znanych prawd, to lewa ręka/strona jest używana do badania i odkrywania prawd, które jeszcze nie są znane.
Porównajmy teraz cechy obu stron:
|
Lewa ręka/strona |
Prawa ręka/strona |
| Duch | Prawda |
| Łaska | Prawo |
| Wolność | Ograniczenia |
| Życie | Śmierć |
| „Nowe”, nieznane prawdy | Ustanowione prawdy |
| Intuicyjna przypadkowość | Struktura |
| Niewidzialne | Widzialne |
| Skrytość | Publiczna otwartość |
| Słyszenie | Widzenie |
Z tego wszystkiego, co już napisałem powyżej, możemy wywnioskować, że umysł jest prawą stroną duszy, podczas gdy emocje są lewą stroną duszy. Ludzie „emocjonalni” (to znaczy tacy, którzy dają wolność swoim emocjom) mają tendencję do bycia bardziej kreatywnymi niż ci, którzy są z natury logicznie myślący. To dlatego większość śpiewaków, kompozytorów, malarzy i poetów to ludzie uczuciowi. Pan umieścił emocje w naszej duszy jako fundamentalny element intuicyjnej kreatywności. Emocje mogą usłyszeć to, czego umysł jeszcze nie widzi. Ponieważ dusza składa się z serca, umysłu i emocji, możemy ją przedstawić w taki sposób:
Serce
Emocje Umysł
Serce znajduje się pośrodku, ponieważ w sercu mieszka nasza wola (Efezjan 6:6), a więc jest to miejsce podejmowania naszych decyzji. W procesie podejmowania decyzji współpracuje z umysłem i emocjami.
Ponieważ duchy Hetytów są terrorystami, atakują emocje i zawsze starają się być niewidocznymi dla umysłu. Możemy więc śmiało powiedzieć, że duchy Hetytów są duchami „leworęcznymi”. To potwierdza następujący fragment:
„3 Każde miejsce, na które zstąpi wasza noga, Ja wam daję, jak zapowiedziałem Mojżeszowi. (4) Od pustyni i od Libanu aż do Wielkiej Rzeki, rzeki Eufrat, cała ziemia Chetytów aż do Wielkiego Morza, w stronę zachodzącego słońca, będzie waszą krainą.” (Jozue 1:3-4 BT)
Zauważ, że mówiąc do Jozuego, Pan najpierw odnosi się do „wschodniej” strony Ziemi Obiecanej (pustynia i „ten Liban”, cała droga wschodnia do Eufratu, współczesny Irak). Następnie wskazuje na „zachodnią” stronę Ziemi Obiecanej (kraj Hetytów, wszelka droga do „Wielkiego Morza”, to znaczy Morza Śródziemnego). Kiedy spojrzysz na mapę (zdjęcie Wikipedia, Imperium Hetytów w kolorze pomarańczowym – przyp. tłum.), która ma północ u góry, to wschód znajdzie się po prawej stronie, podczas gdy zachód po stronie lewej. Ponieważ Pan odnosi się do Hetytów jako istot po zachodniej stronie Ziemi Obiecanej, Bóg mówi nam, że Hetyci są duchami leworęcznymi. Ten wydaje się trywialny fakt, jest bardzo ważny dla współczesnych Jozue’ów, którzy są powołani do zdobycia duchowej Ziemi Obiecanej. To ciekawe, że ze wszystkich ludów mieszkających w Ziemi Obiecanej (Kananejczyków, Jebusytów, Amorytów, etc.), Pan wspomniał z imienia jedynie Hetytów, kiedy zwracał się do Jozuego w powyższym fragmencie. To jest powodem dlaczego organizacje terrorystyczne takie jak Al-Kaida (niech Bóg je przeklnie) są dzisiaj aktywne. Coś się wydarzyło w duchowej atmosferze. Współcześni Jozue’owie zachowują duchową anonimowość, i przychodzi czas, że zdobędą duchową Ziemię Obiecaną. Ponieważ stoimy na krawędzi potężnej rewolucji duchowej, która odmieni duchową atmosferę Ziemi, duchy hetyckie są obecnie bardzo czynne. Boją się o swoje „życie”, ponieważ wiedzą, że duch Jozuego nadchodzi, a więc robią wszystko, co mogą, żeby zapobiec mu się zamanifestować.
Bóg pisze z prawej do lewej
Teraz, kiedy już wiemy, że Hetyci są leworęczni, musimy uznać pewien ważny duchowy fakt, który nam pomoże ich pokonać. Jak większość z was już pewnie wie, Pan dał nam takie przykazanie:
„Ale szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane.” (Mateusz 6:33)
Jak widzieliśmy w powyższej tabeli, prawa strona odnosi się do prawa, prawdy i autorytetu. Ponieważ prawa służą do ustanawiania sprawiedliwości, możemy wywnioskować z powyższego wersetu z Mateusza 6:33, że Bóg chce, abyśmy zaczęli od prawej strony. Gdy zamiary naszych serc i myśli naszych umysłów są bezinteresownie nastawione na wykonanie Jego woli na Ziemi, nie naszej, wtedy Bóg, nie my sami, przesunie nas w lewą stronę, gdzie znajdujemy łaskę przed Bogiem i On da nam dary, największy dar to radość z przebywania blisko Niego i świadomość, że w Jego oczach jesteśmy uznani za pięknych (t.j. – pełnych łaski).
Zauważ, że w zacytowanym powyżej fragmencie Księgi Estery 5:2-3, to król pozwolił Esterze podejść do niego, wyciągając swoje złote berło i Estera mogła go dotknąć. To symboliczny akt, w którym Estera uznała jego „królowanie” nad swoim życiem. Jak tylko umieściła się po prawej stronie króla, uznając jego prawo i autorytet, mogła podejść bliżej i uzyskać dostęp do jego łaski. Bóg chce, abyśmy w ten sam sposób ustawili się początkowo po prawej stronie, czyli wybrali prawdę, ograniczenie i śmierć naszej woli. Prawa strona jest „brzydka”, „paskudna”, ale to jest strona, po której musimy stanąć, abyśmy mogli dostąpić Bożej łaski:
„14Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją, a przymierze swoje oznajmuje im. (15) Oczy moje ustawicznie patrzą na Pana; albowiem on wywodzi z sieci nogi moje. (16) Wejrzyjże na mię, a zmiłuj się nademną; bom jest nędzny i opuszczony.” (Psalm 25:14-16 BG)
[Słowo przetłumaczone w wersecie 16 jako „zmiłuj się” jest hebrajskim słowem chanan, które pochodzi od słowa chen oznaczającego łaskę; zatem werset 16 powinien brzmieć: „…bądź łaskawy dla mnie”]
Zauważ, że Bóg dzieli się swoimi tajemnicami z tymi, którzy się Go boją. Ponieważ dzielenie się sekretami jest znakiem znalezienia łaski u Boga, Psalm 25 mówi powyżej, że znajdujemy łaskę u Niego kiedy mamy serca, które się Go boją, serca ustawicznie skoncentrowane na Jego woli i Jego duchowych prawach, t.j.- serca, które trwają w prawdzie, po prawej stronie. Ty i ja jesteśmy piękni w Jego oczach, kiedy nasze serca pragną trwać w Jego woli i sądach. Zaczynamy wyglądać brzydko, kiedy oddalamy się od sprawiedliwości i sądu, a zaczynamy szukać swojej samolubnej woli.
„6Owszem, większą jeszcze okazuje łaskę, gdyż mówi: Bóg się pysznym przeciwstawia, a pokornym łaskę daje. (7) Przeto poddajcie się Bogu, przeciwstawcie się diabłu, a ucieknie od was.” (Jakub 4:6-7)
I znowu, znalezienie łaski u Boga jest związane z pokornym sercem, które poddaje się Jego woli. Bóg chce, żebyśmy zaczęli od prawej strony, a On automatycznie przesunie nas na lewą stronę. O wzywa nas, żebyśmy najpierw umarli, żeby mógł nas wskrzesić do życia w Nim; śmierć poprzedza zmartwychwstanie. Bóg daje ci naturalne życie, żebyś mógł je zwrócić jako ziarno, aby zebrać życie wieczne w Nim. Ten duchowy proces ma miejsce podczas całego życia wierzącego, i ulega zatrzymaniu jedynie wtedy, kiedy wierzący postanawia po świńsku (nawiązanie do Girgaszyty? – przyp. tłum.) przylgnąć do swojego naturalnego życia i tak żyć jakby nie było duchowego dziedzictwa, o które mamy walczyć.
Prawda sprowadza śmierć naszej woli, ale, jak na ironię, śmierć przynosi wolność. Na przykład ludzie, którzy umarli i powrócili do życia, opowiadają jak ich dusze mogły się swobodnie poruszać i oglądać wydarzenia, które miały miejsce wiele mil dalej. Słowo ogłasza, że po śmierci męża, żona jest wolna i może znów wyjść za mąż (Rzymian 7:2-3).
„…kto bowiem umarł, uwolniony jest od grzechu.” (Rzymian 6:7)
Ponieważ prawda powoduje śmierć, a ta śmierć przynosi wolność, więc Pan stwierdza, że końcowym rezultatem prawdy jest wolność:
„31Mówił więc Jezus do Żydów, którzy uwierzyli w Niego: Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie (32) i poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi.” (Ew. Jana 8:31-32)
To, czego większość kaznodziei nie chce zrozumieć na temat tego fragmentu to fakt, że prawda przynosi wolność przez śmierć naszego ja. Kiedy zaczynamy od prawej strony, strony prawdy, Bóg zabierze nas na lewą stronę, do wolności i zmartwychwstania.
Jak większość z was już wie, w języku hebrajskim pisze się od prawej strony do lewej, odwrotnie jak w większości języków zachodnich, w których słowa pisze się z lewej do prawej. Duchowym powodem dlaczego Bóg tak sprawił, że Żydzi piszą z prawej do lewej jest to, że prawa strona musi być pierwsza. Kiedy słońce wschodzi każdego poranka, pojawia się na wschodzie, który jest po prawej stronie, potem wędruje po niebie i znika na zachodzie, który jest po lewej stronie. Bóg pisze rzeczy z prawej do lewej. Cielesny człowiek odwrócił Ewangelię na lewostronną, podkreślając łaskę, wolność, życie i wszystkie dobre rzeczy, pomniejszając znaczenie Słowa o sprawiedliwości i sądzie, Słowa Prawdy i Sprawiedliwości, które Bóg chce głosić na początku. Kiedy Kościół wreszcie zrozumie, że rzeczy muszą się zacząć po prawej stronie, zacznie się objawiać największy w historii ludzkości przepływ „leworęcznej” łaski i mocy. Ta Boża rzeka zacznie się po stronie prawej i popłynie do lewej:
„Potem zaprowadził mnie ku wejściu do Świątyni. I oto zobaczyłem, że spod progu Świątyni w kierunku wschodu fronton Świątyni był zwrócony ku wschodowi wypływała woda. Woda płynęła spod prawej strony Świątyni na południe od ołtarza.” (Ezechiel 47:1 Biblia Warszawsko-Praska)
[Słowo „w kierunku wschodnim” odnosi się tutaj do progu, nie do kierunku przepływu wód; inaczej mówiąc te wody wypływały spod progu, który znajdował się po stronie wschodniej, jak wyjaśnia to reszta wersetu]
Leworęczna „ewangelia” przyciąga Hetytów
Kiedy pastorzy głoszą „ewangelię”, która próbuje ominąć tę „nie tak łaskawą” prawą stronę, automatycznie przyciągają Hetytów. Wielu pastorów wydaje się wierzyć, że Bóg Nowego Testamentu jest Bogiem „łaski i błogosławieństwa”, gdzie wszystko jest „dobre i szczęśliwe”, i gdzie wierzący nie są powołani do umierania i cierpienia w żadnym wymiarze. Każdy rodzaj niewygodnego cierpienia i nieszczęścia jest automatycznie kwalifikowany jako „dzieło szatana”, i jest natychmiast „gromiony”. Prawdziwa Ewangelia została niestety zniekształcona przez człowieka do „ewangelii”, w myśl której studiujemy Biblię, żeby coś otrzymać od Boga, a nie dowiedzieć się czego Bóg od nas wymaga. Kiedy ignorowana jest prawa strona (czyli prawda, prawo, sąd, sprawiedliwość i śmierć, umysł wierzącego jest osłabiony, a „karmione” są jedynie emocje wierzącego, które znajdują się po lewej stronie jego duszy. Emocje same w sobie nie są złe; tak naprawdę są one bardzo ważne w wyzwalaniu proroczej mocy Bożej. Ale kiedy są one nieposkromione przez „prawy” umysł skupiony na Bożych sądach i sprawiedliwości, i przez „prawe” serce, które pragnie być poddane Bożej woli, emocje są narażone na słuchanie i kierowanie przez hetyckie duchy zwodnicze.
Jak już wspomnieliśmy w poprzednim artykule, najbardziej „emocjonalną” ze wszystkich służb przedstawionych w Piśmie jest służba prorocza. To dlatego w Piśmie służba prorocza jest najbardziej powiązana z muzyką (2 Królewska 3:15, 1 Samuela 10:15), ponieważ muzyka potężnie oddziałuje na emocje. To dlatego ludzie, którzy czynili w Piśmie najbardziej szalone rzeczy zawsze byli prorokami (jeśli w to nie wierzysz, to zapraszam do przeczytania tych rozdziałów, żeby posmakować jak szaleni mogą być prorocy: Izajasz 20, Ezechiel 4, Ezechiel 5, i Jeremiasz 13). Człowiek staje się „szalony” kiedy jego emocje wykraczają poza jego naturalny umysł, a prorocy są powołani przez Boga do tego, żeby pozwolili Bogu, aby Jego emocje przepływały przez nich, ignorując wszelkie ograniczenia stawiane przez ich naturalny umysł. To dlatego mówienie językami było pierwszą rzeczą, jaką robili wierzący, kiedy otrzymali chrzest Duchem Świętym (Dzieje Ap. 2:1-4), ponieważ mówienie językami wymaga mówienia rzeczy, których nie może pojąc twój naturalny umysł. Chrzest Duchem Świętym, t.j.- stan zanurzenia w Duchu Świętym odnosi się w Piśmie szczególnie do namaszczenia proroczego (Joel 2:28), ponieważ Duch Święty jest z natury proroczy. Prorocy są wzywani do robienia i wygłaszania rzeczy, których mogą w pełni nie rozumieć swoim naturalnym umysłem, i dlatego czasami wyglądają jak szaleni „pijacy”, którzy „zwariowali” (Dzieje Ap. 2:12-13, 1 Samuela 1:14-20).
Znając już to wszystko, co napisałem powyżej, musimy także powiedzieć, że jeśli prorok nie jest okiełznany przez umysł związany z Bożymi sądami i serce poddane Bożej woli, to staje się podatny na uleganie swoim emocjom, które mogą wtedy zostać przejęte przez duchy Hetytów, a one mogą wykorzystać te emocje dla swoich celów. W 2 Kronik 18 Duch Święty pokazuje nam jak grupa proroków prorokowała przed królami Achabem i Jehoszafatem, mówiąc, że Bóg udzieli im zwycięstwa nad Syryjczykami. Achab, który był złym królem, wierzył w „konsultacje z Panem” kiedy mógł być pewien, że usłyszy „dobry raport”, ale ignorował Boże słowo, kiedy występowało ono przeciwko jego cielesnym pragnieniom; inaczej mówiąc, Achab, król północnego królestwa Izraela, był „leworęczny„, wierzył w „łaskę bez prawdy„. Jehoszafat z kolei był prawym królem, który czasami popełniał grzech „spędzania czasu z niewłaściwymi ludźmi”. Ponieważ Jehoszafat, król południowego królestwa Judy wierzył w „praworęczną„, opartą „przede wszystkim na prawdzie” relację z Bogiem, był w stanie rozróżnić ducha błędu w tych prorokach i zapytał Achaba czy nie ma jeszcze jakiegoś proroka, który mógłby potwierdzić lub obalić to „słowo o zwycięstwie”. Biblia opisuje to następująco:
„7Król izraelski odpowiedział Jehoszafatowi: Jest jeszcze jeden mąż, przez którego moglibyśmy zapytać Pana, lecz ja go nienawidzę, gdyż nie zwiastuje mi nigdy nic dobrego, a tylko zło. Jest to Micheasz, syn Jimli. Rzekł więc Jehoszafat: Niech król tak nie mówi! (8) Wtedy król izraelski zawołał jednego z dworzan i rzekł: Sprowadź tu szybko Micheasza, syna Jimli. (9) Król izraelski zaś i Jehoszafat, król judzki, siedzieli na swoich tronach przyodziani w szaty uroczyste na placu naprzeciwko bramy wjazdowej do Samarii, a wszyscy prorocy prorokowali przed nimi.” (2 Kronik 18:7-9)
Achab nienawidził Micheasza, ponieważ Micheasz mówił mu zawsze prawdę; inaczej mówiąc, Micheasz zawsze prorokował (działanie leworęczne) trwając w prawdzie (podstawa praworęczna). Inni prorocy byli bardziej zainteresowani poddaniem się woli ludzkiego autorytetu, t.j.- króla Achaba, niż woli Boga, więc zawsze prorokowali według woli króla. Kiedy czytasz dalej, przekonasz się, że ci „fałszywi prorocy” byli prawdziwymi prorokami. Oni naprawdę mieli prorocze powołanie dla swojego życia. To, że byli „fałszywi” nie oznacza, że nie byli prorokami, ale że nie trwali w prawdzie, a każdy, kto ignoruje prawdę automatycznie wkracza na drogę fałszu, ponieważ jeśli coś nie jest prawdziwe, to z definicji jest fałszywe. „Fałszywy” banknot dolarowy jest realnym banknotem; nie wyobrażonym. On jest fałszywy dlatego, że nie został wydrukowany przez rząd federalny USA, ale prawdopodobnie na kolorowej drukarce w czyimś domu.
Fałszywy prorok zatem może dawać fałszywe proroctwa i cały czas „odczuwać” silną obecność duchową podczas jego wygłaszania. Może wypowiadać słowa, które nie pochodzą z jego umysłu, ale są podawane prorokowi przez ducha oddziałującego na jego emocje (co zawsze ma miejsce kiedy ktoś prorokuje). W przypadku tych proroków z 2 Kronik 18, ta duchowa obecność, którą oni odczuwali nie była Bożą obecnością, ale raczej ducha zwiedzenia posłanego przez Samego Boga, żeby zwiódł Achaba i tych proroków, jak wobec obu królów stwierdził Micheasz:
„18On zaś rzekł: Słuchajcie przeto słowa Pańskiego: Widziałem Pana siedzącego na swoim tronie, a cały zastęp niebieski stał przy nim, po jego prawicy i po lewicy. (19) A Pan rzekł: Kto zwiedzie Achaba, króla izraelskiego, aby wyruszył i poległ w Ramot Gileadzkim? I jeden mówił to, a drugi owo. (20) Wtedy wystąpił duch i stanął przed Panem, i rzekł: Ja go zwiodę. A Pan rzekł do niego: W jaki sposób? (21) A on odpowiedział: Wyjdę i stanę się duchem kłamliwym w ustach wszystkich jego proroków. Wtedy On rzekł: Tak, ty go zwiedziesz, ty to potrafisz; idź więc i uczyń tak! (22) Otóż teraz Pan włożył ducha kłamliwego do ust tych twoich proroków; Pan zapowiedział tobie nieszczęście. (23) Wtedy przystąpił Sedekiasz, syn Kenaany, i uderzył Micheasza w policzek, mówiąc: Jakimże to sposobem odszedł Duch Pański ode mnie, aby rozmawiać z tobą? (24) A Micheasz rzekł: Oto przekonasz się o tym w tym dniu, kiedy będziesz biegał z izby do izby, aby się ukryć. (25) Wtedy król izraelski rzekł: Zabierzcie Micheasza i zaprowadźcie go z powrotem do Amona, dowódcy miasta, i do Joasza, syna królewskiego, (26) i powiedzcie im: Tak mówi król: Osadźcie go w więzieniu i żywcie go skąpo chlebem i wodą, aż powrócę szczęśliwie. (27) Micheasz zaś rzekł: Jeżeli ty szczęśliwie powrócisz, to Pan nie przemawiał przeze mnie. I dodał jeszcze: Słuchajcie tego wszyscy ludzie!” (2 Kronik 18:18-27)
Micheasz wolał przekazać prawdziwe słowa prorocze i pójść do więzienia, niż przebywać w atmosferze zwiedzenia, która go otaczała w tamtym momencie (Objawienie 2:8-11). Micheasz był prorokiem, którego emocje były używane przez Boga do przekazywania słowa proroczego, ponieważ jego serce i umysł przebywały po nie-tak-przyjemnej-i-wygodnej prawej stronie.
Zauważ jak Sedekiasz uderzył Micheasza w twarz i zapytał go: „Jakimże to sposobem odszedł Duch Pański ode mnie, aby rozmawiać z tobą?” (w23). To znaczyło, że Sedekiasz, który miał prawdziwe powołanie prorocze; kiedy prorokował, odczuwał ten sam rodzaj duchowej obecności przepływającej przez niego i myślał, że to była obecność Boża. Ci z was, którzy przekazują słowo prorocze wiedzą, że czasami kiedy prorokujesz masz gęsią skórkę i odczuwasz silną obecność przepływającą przez twoją fizyczną istotę, i to odczuwał Sedekiasz. Te fizyczne odczucia podczas prorokowania nie są niczym niezwykłym, ponieważ, jak już powiedzieliśmy wcześniej, słowo prorocze jest przekazywane wtedy, kiedy duch (miejmy nadzieję, że Boży!!) przepływa przez twoje emocje, biorąc górę nad twoim naturalnym zrozumieniem:
„Bo cząstkowa jest nasza wiedza i cząstkowe nasze prorokowanie.” (1 Koryntian 13:9)
Jednakże jeśli twoje serce nie jest prawe i jeśli unikasz przebywania w Jego prawdzie i pod Jego ustawicznym osądem, Bóg Sam pozwoli ci wystawić się na zwodniczego ducha, którego będziesz „odczuwać” jak Ducha Bożego. Kiedy Bóg widzi, że swoją wiarę pokładasz w swoich emocjach, a nie w Jego prawdzie (żeby zabić swoją wolę), to On cię upewni, że twoje emocje cię zwiodą. Nie czyń sobie bożka z twoich emocji!! Nie umieszczaj lewej strony przed prawą. To jak stawianie wozu przed koniem.
Niektórzy mogą zapytać: „Skąd mogę wiedzieć, że duch zwiedzenia, który był w prorokach z 2 Kronik 18 były duchem Hetyty?” Udowadnia to połączenie następujących faktów:
| 1 | Po pierwsze, to fakt, że Hetyci atakują emocje, a ci fałszywi prorocy odczuwali silne emocje, które przez nich przepływały. |
| 2 | Po drugie, to fakt, że Hetyta, jak każdy „dobry” terrorysta, przebiera się udając przyjaciela, kiedy tak naprawdę jest wrogiem. W 2 Kronik 18:29, kiedy Achab i Jehoszafat postanowili walczyć z Syryjczykami (ignorując słowo Micheasza), Achab powiedział Jehoszafatowi, żeby założył szaty królewskie, a sam się przebrał do bitwy. Posłuszeństwo Jehoszafata wobec tej prośby omalże kosztowało go życie (2 Kronik 18:30-32). Ten fakt, że Achab postanowił się przebrać, a użył Jehoszafata jako przynęty dla syryjskiej armii jest „klasycznym” posunięciem Hetyty. |
| 3 | Po trzecie, śmierć Achaba w wersecie 32 była spowodowana przez strzałę wystrzeloną przypadkowo. Strzała tym się różni od miecza, że nie potrzeba podchodzić blisko do wroga, żeby go zabić. Strzała pozwala ci się ukryć w ciemnym miejscu i zabić wroga z oddali, tak jak robią to współcześni snajperzy. Ci z was, którzy mieszkają w USA na pewno pamiętają „snajpera D.C.”, który wywołał terror w 2003 roku zabijając przypadkowych ludzi w obszarze Washington, D.C. Śmierć Achaba spowodowana przez przypadkową strzałę jest proroczym sposobem Boga na to, żeby nam powiedzieć, iż Achab umarł, ponieważ pozwolił hetyckim duchom terroru przebywać w swoim sercu. Ta „przypadkowa” strzała została wystrzelona przez Micheasza, kiedy przekazywał prorocze słowo prawdy. |
Warto zauważyć, że podobnie jak Hetyci mogą strzelać strzałami z ciemności, ich duchowa „analogia” w dziedzinie sprawiedliwości — proroczy lud Boży — może strzelać prorocze słowa do atmosfery i oddziaływać na odległe miejsca. Mój bracie i siostro w Chrystusie, jesteś powołana/y/ do poruszania się w namaszczeniu proroczym (Objawienie 19:10, Psalm 105:15). Zaangażuj się w duchową wojnę przeciwko zwierzchnościom i mocom. W modlitwie wystrzelaj prorocze słowa do atmosfery i bądź spokojna/y/, że te strzały dotrą do bliższych lub dalszych miejsc, a ty będziesz przygotowywać drogę dla Bożej chwały, aby się objawiła na Ziemi. Nikt cię nie zobaczy, kiedy strzelasz swoimi strzałami w swojej komorze modlitwy. Prawdopodobnie nie zostaniesz rozpoznany przez żadnego człowieka, ale Ten, który widzi to, co ukryte da ci publicznie nagrodę (Mateusz 6:5-6), a uwierz mi, największą nagrodą jest oglądanie wypełnienia woli naszego Ojca na Ziemi (Mateusz 6:9-10). Kiedy jesteś martwy dla siebie, wtedy Jego pragnienia stają się twoimi pragnieniami, a Jego zwycięstwa stają się twoimi zwycięstwami. Kiedy w tym trwasz, przygotowujesz się, aby być Jedno z Nim na wieczność – to jest prawdziwe życie wieczne.
Kiedy Pan mówił to przez proroka Ozeasza, zwracał się do dzisiejszego Kościoła:
„14I nie wołają do mnie szczerze, lecz krzyczą na swoich łożach. Nakłuwają się z powodu zboża i wina i odstępują ode mnie. (15) A Ja przecież wzmacniałem ich ramiona, oni zaś źle myśleli o mnie. (16) Zwracają się do Baala, stali się jak łuk zawodny. Toteż ich książęta padną od miecza z powodu swego zuchwałego języka i będą pośmiewiskiem w ziemi egipskiej.” (Ozeasz 7:14-16)
Zabójca Hetytów
Ponieważ Hetyci ściągają tam, gdzie „prawa strona” jest ignorowana, więc automatycznie uciekają, gdy jest ona odbudowywana. Hetyci są duchami chaosu i nieporządku, i nienawidzą ustanawiania prawa i sprawiedliwości. To dlatego Hetyci Al Kaidy (niech Bóg ich przeklnie) podejmują takie starania, żeby wywołać chaos w Iraku i przeszkodzić w ustanowieniu rządów prawa. To był proroczy plan Boga (nie George’a W. Busha), żeby Saddam Hussein został obalony w Iraku. Upadek Husseina posłuży jako prorocze ziarno, które w nadchodzących latach wyzwoli upadek niezliczonej liczby duchowych Amorytów. Upadek Iraku jest proroczym obrazem upadku Babilonu (Objawienie 17 i 18), który reprezentuje upadek pastoralnego matriarchatu w Kościele. To dlatego wojna w Iraku wywołała takie emocje. Jak powiedzieliśmy w poprzednim artykule, to zdumiewające, jak ludzie, którzy na całym świecie poruszali niebo i ziemię, żeby ratować uwięzionego wieloryba, tym razem protestowali tak gwałtownie, żeby utrzymać reżim tego dzikiego człowieka, który bezlitośnie wymordował tysiące swoich ludzi. Niech Bóg błogosławi mężczyzn i kobiety, którzy złożyli siebie samych w ofierze, aby wyzwolić Irak. Ich ofiara wyzwoliła potężne duchowe konsekwencje, które pobłogosławią miliony ludzi w nadchodzących latach. Mimo początkowego wahania George’a W. Busha, Tony’ego Blaira i ONZ w sprawie tej ingerencji, i świata protestujących Kananejczyków, Amoryta Saddam Hussein został obalony, i dużo więcej Amorytów (duchowych i dosłownych) zostanie obalonych w nadchodzących latach. Alleluja!!! (Objawienie 19:1-3)
W Księdze Przypowieści Pan ogłasza następującą rzecz:
„Gdy nie ma widzenia, naród się psuje, szczęśliwy, kto Prawa przestrzega.” (Przypowieści 29:18 BT)
Jak widzieliśmy w poprzednim artykule, Bóg zapewnia Kościołowi wizję przez prorocze namaszczenie. Kiedy Hetyci wkraczają do jakiegoś miejsca, wypaczają to prorocze namaszczenie, jak widzieliśmy to w 2 Kronik 18. To znaczy, że kiedy gdzieś wchodzą, to rabują ludzi z prawdziwej wizji proroczej, i zgodnie z Przyp. 29:18 to sprawia, że lud ginie, co odnosi się do marnowania darów ludzi wierzących, ich służby i cudownego Bożego powołania proroczego dla ich życia. Zauważ jednak, że Przyp. 29:18 kończą się wskazując na „prawo”. To znaczy, że tym jadem, który zabija duchy Hetytów, złodziejów wizji, jest Boże prawo, t.j. – „prawa” strona.
Kiedy „prawa strona” jest odbudowywana, a słowo o sprawiedliwości i sądzie jest odnawiane w Kościele, duchy Hetytów nie znajdą tam punktu zaczepienia i uciekną. To jest prawdziwy zabójca Hetytów.
„Publiczna” łaska przyciąga Hetytów
Zanim zakończę ten artykuł, muszę powiedzieć coś ważnego w sprawie Hetytów. Jak już wspomniałem powyżej, Hetyci są duchami leworęcznymi, a lewa strona jest połączona w Piśmie z takimi rzeczami jak łaska; słowo „łaska” jest związane koncepcją piękna i elegancji, więc słowo „łaska” można łatwo zamienić na słowo „piękno”. Widzieliśmy także, że ta lewa strona jest także związana ze słowem „skrytość”. To znaczy, że w jakiś „dziwny” sposób „piękno” i „skrytość” są ze sobą intymnie połączone. Ale jak?
Fizyczne piękno jest darem od Boga. To nie jest wymysł diabła. Stawianie prawdy przed łaską twojego fizycznego piękna jest przyciąganiem ludzi do Bożego piękna, nie twojego; w taki sam sposób płonący krzew posłużył do przyciągnięcia uwagi Mojżesza do Bożego słowa dla niego, a nie do samego krzewu jako takiego. Kiedy czytasz historię o płonącym krzewie w Księdze Wyjścia w rozdziałach 3 i 4, to zauważysz, że Mojżesz podszedł, aby „zobaczyć to wielkie zjawisko” krzewu, który nie został strawiony przez ogień, w ten sam sposób jak każdy z nas może czuć się przynaglonym do popatrzenia na piękny zachód słońca, czy jak młody mężczyzna może poczuć przynaglenie, aby spojrzeć na piękną młodą dziewczynę. W początkowych wersetach 3 rozdziału Księgi Wyjścia, słowo „krzew” jest wspomniane 5 razy (co jest obrazem pięciorakiej służby i reprezentuje „łaskę do usługiwania„), a potem już nie jest wspomniane w tym fragmencie. To hebrajskie słowo sne (סְנֶה) jest przetłumaczone w Wyjścia 3 jako „krzew” i pojawia się jeszcze w Powt. Prawa 33:16, a potem już nigdzie w całej Biblii. To znaczy, że po Wyjścia 3:4, uwaga Mojżesza już nie była skoncentrowana na krzewie, ale na Tym, który przemawiał z krzewu. Jeśli jesteś młodą i ładną kobietą, możesz przyciągać spojrzenia młodych mężczyzn, kiedy idziesz ulicą, ale kiedy jesteś w Duchu, tych kilka sekund „spojrzenia” posłuży jako duchowy punkt kontaktu dla tego młodego człowieka, aby doświadczyć świętej obecności Boga, w taki sam sposób jak Mojżesz, który zbliżył się do tego krzewu; pamiętaj, że pierwszą rzeczą, którą Bóg powiedział do Mojżesza było ostrzeżenie, aby nie podchodził bliżej i zdjął swoje sandały, ponieważ stał na ziemi świętej. Młoda siostro w Chrystusie, jeśli Bóg dał ci fizyczne piękno, poświęć to piękno dla Niego i pozwól, żeby ono służyło jako środek do przyciągania uwagi ludzi do Wszechmocnego i Świętego Boga, który mieszka w tobie. Nie używaj tej fizycznej łaski do tego, by cię mężczyźni adorowali i wielbili. To byłaby samo-gloryfikacja. Używając swojej fizycznej łaski do promowania siebie mogłoby oznaczać pozbawienie tej łaski jej podstawy z prawdy, a łaska nie osadzona w prawdzie staje się z definicji „fałszywą łaską„, ponieważ przeciwieństwem prawdy jest fałsz.
Nawet jeśli poświęciłaś Bogu swoje fizyczne piękno, musisz jeszcze zrozumieć, że publicznie nie można eksponować zbyt dużo łaski. W Wyjścia 3:5 Bóg mówi Mojżeszowi, żeby nie zbliżał się do krzewu. Bóg nie pokazał Mojżeszowi więcej, dopóki Mojżesz nie poświęcił się Bożemu powołaniu dla swojego życia. W ten sam sposób istnieje pewien wymiar twojego piękna, które nie może być eksponowane publicznie. Głęboka radość z łaski innej osoby może być celebrowana tylko w intymności, która jest przykryta poświęceniem, t.j. przymierzem. Na przykład, nie możesz naprawdę radować się przyjaźnią z inną osobą dopóki ta przyjaźń nie osiągnie takiego poziomu zaufania, gdzie dwie osoby dzielą się swoimi sekretami, najgłębszymi nadziejami i lękami. Wystawianie się w taki sposób w relacji z nieznajomym, który nie wszedł do prawdziwego przymierza przyjaźni z tobą, byłoby samobójstwem. Małżonkowie mogą radować się sobą nawzajem, swoim fizycznym pięknem w głęboki sposób dlatego, że wiedzą, iż ta druga osoba uczyniła zobowiązanie, aby dzielić resztę życia wspólnie, składając przysięgę, że ten rodzaj intymności jest zarezerwowany tylko dla współmałżonka. Czynienie tego poza przymierzem jest, znowu, aktem samobójstwa. Nie możesz rzucać swoich „świętych rzeczy” (t.j.- twoich wewnętrznych skarbów) psom, ponieważ je podepczą i będą próbowały cię zniszczyć (Mateusz 7:6).
Jak widzisz, łaska (t.j.- piękno) i skrytość (lub intymność) są ze sobą powiązane. Kiedy publicznie eksponujesz głębię i intymny poziom łaski czy piękna, pozbawiasz to piękno podstawy z prawdy, ponieważ prawdziwe piękno może panować tylko w prawym środowisku:
„Żeby jak grzech panował przez śmierć, tak i łaska panowała przez usprawiedliwienie ku żywotowi wiecznemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego.” (Rzymian 5:21)
Eksponowanie intymnego piękna, kiedy trwasz w prawdzie, wymaga „przymierza śmierci” ze strony tej osoby, która będzie się radować tym pięknem. Przymierze małżeńskie jest na przykład „wyrokiem śmierci” dla twojej woli. Poślubiając drugą osobę mówisz: „Daję ci moje naturalne życie, i jedynie z tobą będę w relacji intymnej, z żadną inną osobą na Ziemi „. Kiedy takie „przymierze śmierci” nie jest wymagane, eksponowanie intymnego piękna traci swoją prawdziwą podstawę i staje się fałszywym pięknem, t.j.- leworęcznym pięknem bez praworęcznej strony, i jak widzieliśmy wcześniej, otwiera drogę dla hetyckich duchów bezcelowości. To dlatego mężczyźni i kobiety, którzy niewłaściwie eksponują się fizycznie innym ludziom, narażają się na ciągłe ataki depresji, rozpaczy, a czasami nawet samobójstwa. To dlatego prostytutki zazwyczaj uzależniają się od narkotyków w swojej walce o wydostanie się z udręki duchów Hetytów, które nakazują im eksponowanie ich intymnego piękna, nie domagając się „przymierza w prawdzie”. To dlatego też wiele kongregacji utraciło swoje prawdziwe namaszczenie prorocze, ponieważ młode „siostry” chodzą ubrane w prowokacyjne stroje, eksponując publicznie swoją fizyczną łaskę, i przez to przyciągając duchy Hetytów, które powoli wysysają prawdziwe prorocze namaszczenie z nich i innych ludzi z tej kongregacji.
Jest jeszcze tak wiele do powiedzenia
Zostało jeszcze tak wiele do powiedzenia o duchach Hetytów!! Jak Bóg pozwoli, opublikujemy w przyszłości artykuł, który mówi o związkach pomiędzy duchami Hetytów i Szeolem (t.j.- piekłem); duchy Hetytów można właściwie nazywać „duchami z Szeolu”.
„5Ogarnęły mnie fale śmierci, A strumienie zagłady zatrwożyły mnie. (6) Więzy otchłani otoczyły mnie, Pochwyciły mnie sidła śmierci. (7) W niedoli mojej wzywałem Pana I wołałem o pomoc do Boga mego, Z przybytku swego usłyszał głos mój, A wołanie moje doszło uszu jego. (8) Ziemia zadrżała i zatrzęsła się, A posady gór się zachwiały… Zadrżały, bo rozgniewał się. (9) Buchnął gniew z nozdrzy jego, A ogień pożerający z ust jego zionął, Węgle rozżarzone płonęły przed nim. (10) Nachylił niebiosa i zstąpił, A ciemna chmura była pod stopami jego. (11) Dosiadł cheruba i uleciał, I poszybował na skrzydłach wiatru. (12) Ciemności uczynił zasłoną swoją. Rozpiął wokół siebie jak namiot masy wody, gęste obłoki. (13) Z blasku przed nim występowały obłoki jego, Grad i węgle ogniste. (14) I zagrzmiał Pan na niebiosach, A Najwyższy wydał głos swój… grad i węgle ogniste. (15) Wypuścił strzały swe i rozproszył ich, Wypuścił liczne błyskawice i wprawił ich w zamęt. (16) Ukazało się dno morza i odsłoniły się posady świata Od groźby twojej, Panie, Od tchnienia gniewu twojego. (17) Sięgnął z wysokości, pochwycił mnie, Wyciągnął mię z wód wielkich. (18) Wyratował mię od potężnego nieprzyjaciela I od nienawidzących mnie, bo byli mocniejsi ode mnie. (19) Zaskoczyli mnie w dniu udręki mojej, Ale Pan był podporą moją. (20) Wyprowadził mnie na szeroką przestrzeń, Wyratował mnie, gdyż mię umiłował.” (Psalm 18:5-20)
Źródło http://shamah-elim.info/hittite.htm
[W następnym artykule z tej serii omówimy ducha Kananejczyka…]
niezatrzymywalna 
Komentarzy 5 to “Hetyci”