Chcę opowiedzieć historię, która w pewnym stopniu wyjaśni proces bycia kształtowanym przez ręce garncarza. Każdy z nas jest niczym innym jak glinianym naczyniem oczyszczonym ze swoich nieczystości. Bóg wybiera bezwartościowe i stłuczone naczynia gliniane, aby nad nimi pracować.
„Zatrzymajmy się na chwilę. Garncarz podnosi porzucone i stłuczone naczynie gliniane. Jego łzy współczucia padają na grzeszną naturę naczynia, chrzcząc je, obmywając z wieloletnich zaniedbań i doznanych krzywd. Jego współczucie zmiękcza naczynie, przywracając mu podatną konsystencję. Nowo odkryta miłość do tego naczynia zaczynia wygniatać z niego twarde grudki jego szorstkich i światowych dróg.
Wreszcie glina wzdycha z ulgą, kiedy zostaje umieszczona w centrum zainteresowania Mistrza. Ten poważnie zastanawia się, co mógłby zrobić z tego odrodzonego naczynia. Nagle glina doświadcza niepokojących operacji. Wprawiając w ruch drewniane koło, Mistrz zaczyna formować glinę według upodobania swojego serca.
Glina nie dość, że odczuwa silny dotyk rąk Mistrza, to jeszcze doświadcza ruchu wirowego okoliczności, nad którymi nie ma żadnej kontroli. Koło garncarskie porusza się coraz szybciej, a Garncarz zgniata i kształtuje glinę, rozciągając jej wiarę i postawę. Koło zwalnia, problemy życiowe wydają się zbliżać ku końcowi. Garncarz siada wygodnie i obserwuje swoje odnowione naczynie. Zauważając kilka słabych punktów w naczyniu ponownie zgniata glinę zmieniając ją w bezkształtną formę. Wprawia w ruch koło garncarskie, tym razem szybciej niż poprzednio, sprawia, że glina doznaje zamętu.
Kiedy Garncarz pracuje nad gliną, ta rośnie coraz wyżej. Każdy palec Garncarza sięga głęboko do wnętrza gliny i stwarza nowe drogi przeznaczenia. Wreszcie koło się zatrzymuje i Garncarz odchodzi. Glina pozostawiona sama sobie zaczyna wołać do Mistrza. Ku jej zdumieniu, Garncarz powraca z ostrym mieczem obosiecznym. „Co On chce tym zrobić?” myśli naczynie. Jednym zdecydowanym cięciem miecza Jego Słowa, naczynie zostaje uwolnione od koła nieszczęścia i zamętu. Przebywając w rękach swojego Mistrza, naczynie doświadcza ogromnego pokoju, gdyż przez pewien czas jest traktowane bardzo delikatnie.
Naczynie zostaje umieszczone w małym pomieszczeniu i widzi jak zamykają się drzwi, które jedynie Mistrz może otworzyć. Pojawia się ogień, który z ogromną intensywnością zaczyna palić swoją furią to gliniane naczynie. Pocąc się ze strachu, naczynie walczy o to, by znaleźć wiarę pośrodku tego pozornie okrutnego procesu. Z każdą godziną ciągnącą się jak lata, naczynie płacze tracąc każda kroplę wilgoci ze swojego wnętrza. Pozbawione siły, naczynie zaczyna twardnieć w ogniu oczyszczającym.
Kiedy naczynie widzi nowy blask w płonących oczach swojego Mistrza, zaczyna rozeznawać cel, dla którego zostało stworzone. To przypomina mu obietnicę, że Mistrz powróci. Pragnąc uwolnienia, odymione naczynie woła, że ma ogromne pragnienie służenia swojemu Stworzycielowi. Kiedy Garncarz wyjmuje naczynie z pieca, ono obiecuje służyć Mistrzowi każdą częścią swojej istoty.
Wciąż płonące pasją, żeby opowiadać innym o Garncarzu, naczynie pragnie być użyte dla chwały Mistrza. Ale zamiast tego, Garncarz odkłada naczynie na zimną półkę, wiedząc, że mogłoby oparzyć innych swoją gorącą pasją do dzielenia się swoim doświadczeniem. Naczynie lamentuje przebywając w chłodzie i oczekując niecierpliwie, aż zostanie powołane do służby u swojego Mistrza.
Z każdym dniem początkowy zapał naczynia zaczyna stygnąć. Kiedy Mistrz uzna, że naczynie jest już wystarczająco chłodne i nie zrobi krzywdy tym, którzy będą go używać, wtedy bierze to naczynie z półki. Wiedząc, że zostało powołane do służenia Mistrzowi, naczynie cierpliwie oczekuje na namaszczenie pędzlem Garncarza.
Z każdym osobistym i niepowtarzalnym pociągnięciem pędzla Mistrza, naczynie zostaje obdarowane pełnym kolorów przeznaczeniem, niepodobnym do innych naczyń. Naczynie jest ukończone, gotowe do napełnienia chwałą Mistrza. Chce być cały czas napełniane i opróżniane, przynosząc nadzieję tym, którzy pragną być dotknięci przez Mistrza.”
Lecz teraz, Panie, Ty jesteś naszym Ojcem, my jesteśmy gliną, a Ty naszym Stwórcą i wszyscyśmy dziełem twoich rąk! Izajasz 64:8
Kent Simpson, Prophetic Pastor
Prophetic Ministries Today
Email: PMT@propheticministries.org
Website: propheticministries.org
Kent Simpson jest pastorem Prophetic Ministries Today w Gainesville, w stanie Teksas. Wcześniej był dyrektorem banku, ale zrezygnował z tej pracy, aby pójść za Bożym powołaniem i został Jego prorokiem. Prorok Kent słyszy Boże słowa dla innych od 1989 roku i przekazał ludziom na całym świecie ponad 120000 osobistych proroctw. Wierzący, niewierzący, inwestorzy, biznesmeni, parlament Norwegii i Pentagon to niektórzy ludzie, którzy na przestrzeni lat szukali u niego porady.
ElijahList Publications
email: info@elijahlist.net
niezatrzymywalna 