“…Albowiem na naszą Wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus. (8) Obchodźmy więc święto…” (1 Kor. 5:7-8). “Wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, (19) lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego.”(1 Piotra 1:18-19).
Biblijne Święta objawiają szczegółowy Ojcowski plan zbawienia ludzkości przez Mesjasza, od jego śmierci na Golgocie jako Baranka Bożego do jego intronizacji w Jerozolimie jako Króla królów i Pana panów. Te Święta są niezwykle ważne dla tych wszystkich, którzy go kochają i pewnego dnia zasiądą z nim na jego tronie jako jego chwalebna Oblubienica.
Pascha jest pierwszym ze Świąt PANA i fundamentem, na którym zbudowane są pozostałe. Od początku apostolska wspólnota wierzących co roku wiernie obchodziła śmierć, pogrzeb i zmartwychwstanie Mesjasza w czasie Paschy 14-ego dnia pierwszego miesiąca w Biblijnym kalendarzu tak, jak robił to Jeszua ze swoimi uczniami i jak Żydzi robią to do dziś.
W drugim wieku Biskup w Rzymie zaczął zmieniać ten zwyczaj. Kiedy później próbował to samo wymusić na zgromadzeniach w Azji Mniejszej, tamtejsi biskupi uparcie odmawiali. Znany ojciec kościoła Ireneusz napisał do Biskupa Wiktora w Rzymie i przypomniał mu o wcześniejszych nieudanych próbach Biskupa Anicetusa zaprzestania świętowania Paschy w Azji Mniejszej: “Bo także Anicetus nie mógł przekonać Polikarpa, żeby jej nie obchodził, ponieważ on ją zawsze świętował z Janem, uczniem Pana i resztą apostołów, z którymi był związany.” Polikrates z Azji Mniejszej dodawał: “Wszyscy oni obchodzili Paschę czternastego dnia, według ewangelii, nie odbiegając pod żadnym względem, ale zachowując zasady wiary. – biskupi-moi krewni zawsze obchodzili ją tego dnia, kiedy lud (t.j. Żydzi) odrzucali kwas.”
Dopiero Konstantyn w 4-ym wieku zmusił chrześcijańskich biskupów do zerwania wszelkich powiązań z narodem żydowskim do tego stopnia, że biblijne świętowanie Paschy było zakazane i ostatecznie zostało zastąpione przez chrześcijańską Wielkanoc. Proces ten trwał jednak dość długo. Wielu ludzi jeszcze przez wieki zachowało oryginalne obchody Paschy w dniu określonym w Biblii.
Jest niesłychanie ważne, żeby pójść dokładnie za świadectwem Ojca, które wydał On o Swoim Synu w Świętach PANA, tak więc nie głosimy innego Jeszuy czy innej ewangelii niż Apostołowie. Żydowski Posiłek Paschalny zwany Seder, jest taki sam dzisiaj jak w czasach Jeszuy i Apostołów, i jest oparty na Bożym przykazaniu z Księgi Wyjścia 12:8, “Mięso jego upieczone na ogniu spożyją podczas tej nocy; jeść je będą z przaśnikami i gorzkimi ziołami.” W tym święcie historia Bożego planu zbawienia ludzkości, przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, została przedstawiona bardzo wyraźnie, ze skupieniem uwagi na Baranku Bożym.
W Księdze Wyjścia 13:8-9 jest bardzo ciekawy fragment na temat Święta Paschy: “W tym dniu opowiadać będziesz synowi swemu, mówiąc: Jest tak z powodu tego, co mi uczynił Pan, gdy wychodziłem z Egiptu. (9) I będzie ci to jako znak na ręce twojej i jako pamiątka między oczyma twoimi, aby zakon Pański był w ustach twoich, gdyż ręką przemożną wyprowadził cię Pan z Egiptu.” Obchodzenie Paschy ma trwać do Wieczności jako znak na naszej ręce i naszym czole. Jeśli mamy na sobie jego znak, przez celebrowanie Paschy w tych dniach, będziemy mieć najlepszą ochronę przeciwko przyjęciu znaku Bestii!
“I widziałem jakby morze szkliste zmieszane z ogniem, i tych, którzy odnieśli zwycięstwo nad zwierzęciem i jego posągiem, i nad liczbą imienia jego; ci stali nad morzem szklistym, trzymając harfy Boże. (3) I śpiewali pieśń Mojżesza, sługi Bożego, i pieśń Baranka…” (Obj. 15:2-3)
Paweł i Pascha
“Usuńcie stary kwas, abyście się stali nowym zaczynem, ponieważ jesteście przaśni; albowiem na naszą Wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus. Obchodźmy więc święto nie w starym kwasie ani w kwasie złości i przewrotności, lecz w przaśnikach szczerości i prawdy.” (1 Kor 5:7-8)
Pierwszy List do Koryntian jest jedynym miejscem, w którym zawarte jest szczególne nauczanie o komunii. Jest to także jedyny list, który zawiera wzmiankę o świętowaniu Paschy. To nie jest przypadek, ponieważ obie te rzeczy są ze sobą związane. Bardzo możliwe, że Paweł napisał Pierwszy List do Koryntian częściowo po to, żeby przygotować wierzących w Koryncie i okolicach na właściwe świętowanie nadchodzącego Święta Paschy. Nawiązuje do typowych przygotowań przed Paschą polegających na wyszukiwaniu kwasu i mówi im: “Pozbądźcie się waszego kwasu, a potem obchodźcie Święto!” Sam Jeszua zachęcał nas do świętowania Paschy, kiedy powiedział podczas posiłku paschalnego: “Czyńcie to na moją pamiątkę!” Przyjaciele, zachowujmy to Święto!
Niektórzy ludzie spierają się, że celebrowanie Paschalnego Sederu tyczy się wyłącznie Żydów. Ale w Kolosan 2:16-17 Paweł napisał: “Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. (17) Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych; rzeczywistością natomiast jest Chrystus.”
To, co na pierwszy rzut oka wygląda na stwierdzenie, iż Święta Pana nie są już dla nas w dzisiejszych czasach, a przynajmniej nie są tak ważne, jest tak naprawdę mocną zachętą Pawła do świętowania ich. Werset 17 w grece brzmi dosłownie tak: “które są cieniem rzeczy przyszłych, ale ciałem jest Chrystus.” Zwróć uwagę, że tu nie jest napisane “cień rzeczy, które miały przyjść” jak mówi tłumaczenie NIV, ale “cieniem rzeczy przyszłych” czy “cieniem tego, co nadejdzie.” To wypełni się częściowo już w przyszłości.
Cały ten fragment powinien być przetłumaczony: “Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. (17) Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych; a ciałem (obiektem rzucającym cień – przyp. tłum.) jest Chrystus.”
Ten tekst nie mówi wierzącym z pogan, żeby nie świętowali Szabatu i innych Świąt Pana, ale stanowi mocną zachętę do czynienia tego, ponieważ te Święta są cieniem objawiającym rzeczy, które mają nadejść, a zatem są bardzo ważne. Jedynym sposobem usunięcia cienia jest usunięcie obiektu, który daje cień. Potrzebujemy objawienia, które jest zawarte w Świętach.
Po drugie, Paweł mówi wszystkim poganom, żeby odnośnie obchodzenia Świąt nie pozwolili, aby ktokolwiek ich sądził poza ciałem Mesjasza. Powodem tego jest fakt, że Tora na przykład wyraźnie zabrania świętowania Paschy osobie nieobrzezanej i Paweł nie chciał, żeby to było przeszkodą. Dlatego też podkreślał wcześniej w wersecie 11: “W nim też zostaliście obrzezani obrzezką, dokonaną nie ręką ludzką, gdy wyzuliście się z grzesznego ciała ziemskiego; to jest obrzezanie Chrystusowe.”
Cały fragment w Kolosan 2 jest zachętą Pawła dla wierzących z pogan, żeby obchodzili Święta Pana. Próbuje on powiedzieć, że Święta Pana są nie tylko dla Żydów. Święta należą do tych wszystkich, którzy należą do Wiecznego i są obrzezani przez niego, i nie powinniśmy pozwolić, aby ktokolwiek nas sądził za to, że je obchodzimy, mimo, że nie jesteśmy Żydami. Wszyscy jesteśmy jedno w nim i częścią wspólnoty Izraela. Święta Pana są częścią duchowego dziedzictwa również wierzących z pogan. “Tak więc już nie jesteście obcymi i przychodniami, lecz współobywatelami świętych i domownikami Boga.” (Ef 2:19)
Pismo czy Pogaństwo?
Kiedy chrześcijanie mówią, że wolą obchodzić tradycyjne chrześcijańskie święta zamiast Świąt Pana, to ważne jest, aby zrozumieć, że w ten sposób również rezygnują z biblijnego fundamentu na rzecz ludzkiej tradycji. Jest to również bardzo nielogiczne stwierdzenie, że nie powinniśmy obchodzić biblijnych Świąt Pana, a mamy zamiast nich przestrzegać świąt, które zostały ustanowione przez ludzi, już po tym, jak Biblia została napisana. To jest tragiczna pomyłka, która okrada Oblubienicę Mesjasza z ogromu kluczowego objawienia i zrozumienia zarówno naszego zbawienia, jak i „rzeczy przyszłych”, czyniąc ją duchowo okaleczoną i nieprzygotowaną na przyjście Pana. Nadszedł czas, aby powrócić do Pisma Świętego. Święta Pana są dużo ważniejsze niż sobie uświadamia większość chrześcijan, a zwłaszcza teologów.
Wiele, o ile nie większość pogańskich religii w starożytnym regionie Morza Śródziemnego już miała wielkie religijne święta na wiosnę w okolicach Wielkanocy. W jednej z tych religii, Kybele, frygijska bogini płodności, miała małżonka, który twierdził, że urodził się z dziewicy. Był to Attis, który miał umierać i zmartwychwstawać co roku na wiosnę. Religia Kybele przybyła do Rzymu około 200 roku pne i miała swoją siedzibę na wzgórzu Watykańskim.
W większości religii z boginiami takimi jak Ostara i Kybele, istnieje nauczanie, że co roku 25 marca te boginie zachodziły w ciąże za sprawą słońca, jest to nominalna data równonocy wiosennej według starego kalendarza juliańskiego, a rodziły 9 miesięcy później, 25 grudnia. 25 marca obchodzony jest dziś jako święto Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny. Tutaj możemy naprawdę zastosować Galacjan 4:8-11
“Lecz dawniej, gdy nie znaliście Boga, służyliście tym, którzy z natury bogami nie są; (9) teraz jednak, kiedy poznaliście Boga, a raczej, kiedy zostaliście przez Boga poznani, czemuż znowu zawracacie do słabych i nędznych żywiołów, którym ponownie, jak dawniej służyć chcecie? (10) Zachowujecie dni i miesiące, i pory roku, i lata! (11) Boję się, że może nadaremnie mozoliłem się nad wami.”
Eostre była saksońską wersją germańskiej bogini księżyca Ostary, i odpowiada też babilońskiej bogini Isztar. Eostre użyczyła swego imienia anglosaskiej nazwie Wielkanocy – Easter. Jej święto, wypełnione obrazkami królików i jaj, odbywało się w dniu pełni księżyca po równonocy wiosennej, zazwyczaj w czasie Paschy żydowskiej. Nie jest trudno zobaczyć jak pogańskie religie Eostre i Kybele wpłynęły na uroczystości chrześcijańskiej Wielkanocy. Jak ważne jest, aby nie kopiować ewangelii według pogańskich rytuałów i wracać do tradycji związanych z bałwochwalstwem, ale kierować się do biblijnego wzoru!
Upewnij się, że świętujesz biblijny posiłek Paschalny na cześć ofiary Mesjasza, złożonej dla naszego zbawienia! Można łatwo to zrobić w domu z rodziną i przyjaciółmi przy pomocy naszej rodzinnej Hagady.
Powinno się jednak przypomnieć, że Pascha była przeznaczona do świętowania w domu, jako wydarzenie rodzinne. W Księdze Wyjścia 12:3-4 jest powiedziane: “Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela, mówiąc: Dziesiątego dnia tego miesiąca weźmie sobie każdy baranka dla rodziny, baranka dla domu. (4) Jeżeli zaś rodzina jest za mała na jednego baranka, niech dobierze sąsiada mieszkającego najbliżej jego domu według liczby osób; według tego, ile każdy może zjeść, należy liczyć osoby na jednego baranka.” Ta instrukcja mówi, żeby każda rodzina wzięła baranka. Ten posiłek Paschalny w Górnej Izbie to nie było świętowanie w wielkim zgromadzeniu.
Kilka lat temu, kiedy skończyłem pisać naszą pierwszą Hagadę paschalną, Pan zaskoczył mnie mówiąc: “Dziękuję ci za to, że pomagasz w odbudowie mojej prawdziwej tożsamości!” To Żydowska Pascha, a nie msza, daje nam prawdziwe objawienie tego, kim jest nasz Zbawiciel. To właśnie podczas żydowskiego posiłku paschalnego Jeszua wziął tradycyjny kielich po wieczerzy i powiedział: “…to czyńcie, ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moją.” (1 Kor 11:25). Tam nie było opłatka, ale kawałek przaśnego chleba zwanego macą, i trzymając go w rękach, Jeszua powiedział: “To jest ciało moje, które się za was daje; to czyńcie na pamiątkę moją.” (Łk 22:19)
Źródło http://thewatchman.org/en/passover/
===============================================================
Mój Komentarz
Pascha rozpoczyna się dzisiaj, 14.04.2014, po zachodzie słońca.
Jutro pierwsze (z czterech) zaćmienie księżyca. Z tego, co się zorientowałam, to u nas nie będzie widoczne. Poniższa mapka pokazuje gdzie na Ziemi można będzie je obserwować.
niezatrzymywalna 